ชื่อพรรณไม้ พะยอม
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Sharea roxburghii G. Don
ชื่อวงศ์ : DIPTEROCARPACEAE
ชื่ออื่น : กะยอม, ขะยอม , ขะยอมดง พะยอมดง, แคน , เชียง เซี่ยว , พะยอม , พะยอมทอง , ยางหยวก (น่าน)
การกระจายพันธุ์ : พบตามป่าเบญจพรรณแล้งและชื้น ตลอดจนป่าดิบแล้งทั่วไป
การขยายพันธุ์ : การเพาะเมล็ด
ลักษณะ
ต้น : ไม้ผลัดใบระยะสั้นสูง 15-30 เมตร เรือนยอดเป็นพุ่มกลม เปลือกหนาสีน้ำตาลหรือ สีเทา แตกเป็นร่องตามยาวของลำต้น
ใบ : ใบเดี่ยว รูปขอบขนาน มนรีแคบ ปลายมน ใบแก่บางสีเขียวเข้ม กิ่งก้านสีน้ำตาลเข้ม
ดอก : ดอกออกเป็นกลุ่มที่ปลายกิ่งจำนวนมาก กลีบดอกบิดเป็นเกลียวเชื่อมกันที่ฐาน สีขาวกลิ่นหอม
ผล : มีปีกยาว 3 ปีก ปีกแคบปลายแหลม เมื่อแห้งจะเป็นสีน้ำตาลแก่ ปีกสั้น 2 ปีก คล้ายผลยาง
ต้น : ไม้ผลัดใบระยะสั้นสูง 15-30 เมตร เรือนยอดเป็นพุ่มกลม เปลือกหนาสีน้ำตาลหรือ สีเทา แตกเป็นร่องตามยาวของลำต้น
ใบ : ใบเดี่ยว รูปขอบขนาน มนรีแคบ ปลายมน ใบแก่บางสีเขียวเข้ม กิ่งก้านสีน้ำตาลเข้ม
ดอก : ดอกออกเป็นกลุ่มที่ปลายกิ่งจำนวนมาก กลีบดอกบิดเป็นเกลียวเชื่อมกันที่ฐาน สีขาวกลิ่นหอม
ผล : มีปีกยาว 3 ปีก ปีกแคบปลายแหลม เมื่อแห้งจะเป็นสีน้ำตาลแก่ ปีกสั้น 2 ปีก คล้ายผลยาง
สภาพที่เหมาะสม : สภาพดินทุกชนิด เป็นไม้กลางแจ้ง สามารถปรับเข้ากับสภาพแวดล้อมได้ดีมาก
ประโยชน์
1) เนื้อไม้มีลักษณะคล้ายไม้ตะเคียนทอง ใช้ในการก่อสร้าง เครื่องเรือน
2) เปลือกมีรสฝาดใช้เป็นยาสมานลำไส้ ดอกผสมยาแก้ลม ถุงหัวใจ ใช้ผสมน้ำมันทาไม้
1) เนื้อไม้มีลักษณะคล้ายไม้ตะเคียนทอง ใช้ในการก่อสร้าง เครื่องเรือน
2) เปลือกมีรสฝาดใช้เป็นยาสมานลำไส้ ดอกผสมยาแก้ลม ถุงหัวใจ ใช้ผสมน้ำมันทาไม้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น